dan zit ik op een bankje in mijn tuin en scharrelen kippen achter mij door de afgevallen en half vergane bladeren van de rode beuk. De honden hebben een plekje in de zon opgezocht en genieten van de warme lentezon net zoals ik, die naast hen op het bankje in de tuin, mijn hoofd naar de zon gericht houd. Alles is goed in mijn wereld.
Hoe ik daar gekomen ben? Door altijd te weten dat ik daar zou komen. Het enige wat ik te doen had was de weg er naar toe vinden. Wat is er voor nodig om met honden en kippen rustig in het zonnetje te kunnen zitten op een bankje in de buurt van een rode beuk?
De weg leek eerst over materiaal te gaan: vrijstaand huis met veel grond. Dus goed inkomen. Dat leverde de inzichten op dat geld en status over de buitenkant van het ego gaat. Na bevrijd te zijn geworden van de materiële lasten de weg naar binnen opgelopen. De weg die ik niet uit het oog was verloren maar wel verwaarloost had. Vragen stellen over wat ik wilde doen als ik later groot ben. Ontdekken waar mijn kracht ligt, keuzes maken vanuit het hart na overleg met mijn hoofd. Moed bij elkaar rapen, trouw blijven aan mij zelf, stip op de horizon blijven zien.
De weg wordt breder en lichter. Er verschijnen mensen en dieren op mijn pad die mij allemaal iets leren over wie ik ben en wat ik doe. Groter wordt de rust diep van binnen en straalt door naar het heden. Alles is nú goed in mijn wereld.
Wat is groot? Wanneer is het later?
Het is wat het is……